سورنجان

توضیحات

سورنجان چیست

سورنجان یا گل حسرت که در جهان با نام Colchicaceae  شناخته می‌شود، یک گیاه علفی بومی است که در آسیا و اروپا می‌روید. ارتفاع این گیاه سمی گاهی تا 40 سانتی‌متر می‌رسد و در درمان عارضه‌هایی نظیر درد مفاصل، نقرس، سیاتیک، سرطان و ضعف قوای جنسی نقش دارد.

سورانجان. به گفته بقراط، دارویی است که در عراق لعبت بربری نامیده می شود، گیاهی است از جنس سوسن که در مکان های معتدل و مرطوب رشد می کند. گیاه و به ویژه شکوفه آن از نظز ظاهری بسیار شبیه به زعفران است.

نام‌های رایج کروکوس پاییزی و زعفران علفزار ممکن است برای بسیاری از گونه‌های این گیاه به کار رود. این گل‌ها در اواخر تابستان یا پاییز، مدت‌ها قبل از شاخ و برگ‌های بند مانند که در بهار ظاهر می‌شوند، شکوفه می‌کنند.

محل رویش گیاه سورنجان در اروپای مرکزی، ایرلند شمالی، انگلستان، شمال آلمان، جنوب لهستان، اوکراین، بلغارستان، ترکیه، شمال اسپانیا، آسیای مرکزی و آلبانی می باشد.

نکته:

سورنجان حاوی مقادیر سمی آلکالوئید کلشی سین است که به صورت دارویی برای درمان نقرس و تب مدیترانه‌ای استفاده می‌شود. گمان می‌رود استفاده از ریشه و دانه در طب سنتی به دلیل وجود این دارو به وجود آمده باشد.

اما سورنجان در کنار ویژگی‌های سمی، خواص درمانی هم دارد. آلکالوئید گیاهی، مشتق شده از گونه Colchicum، برای قرن‌ها جهت درمان نقرس مورد استفاده قرار گرفته است. با این وجود باید کاملا محتاطانه از سورنجان استفاده کرد.

طبیعت سورنجان

طبع سورنجان گرم و خشک می باشد.

طریقه مصرف سورنجان:

• از گیاه خرد شده، عصاره تازه فشرده و سایر فرآورده های جالينوسی جهت مصارف خوراکی استفاده می شود.
• برای درمان حملات حاد نقرس نخست باید یک میلی گرم کولشیسین را به صورت خوراکی مصرف نمود، سپس تا هنگام تسکین درد، هر ۱ تا ۲ ساعت، 5/ 0 تا 5 / 1 میلی گرم آن را میل کرد.
• مقدار مصرف روزانه کولشیسین نباید از ۸ میلی گرم تجاوز کند.

خواص سورنجان

به دلیل سمیت شدید، موارد مصرف داخلی این گیاه نادر بوده، جز در مواردی از قبیل حملات نقرسی و تب مالت استفاد نمی شود.

کارایی گیاه مزبور در این گونه موارد قابل پذیرش است:

در گذشته این گیاه برای درمان تومورهای پوستی، کوندلیوم، پسوریازیس، التهاب همراه با نکروز عروق، Tendovaginitis (التهاب تاندون و نیام آن)، التهابات مجاری گوارشی، بیماری Behect ، تشمع کبد، لوسمی حاد و مزمن، آلودگی به شپش، آسم، استسقاء و روماتیسم استفاده می گردید.

مضرات و عوارض سورنجان

1. این گیاه بسیار سمی بوده، نشانه های مسمومیت ناشی از آن شامل دردهای معده، اسهال، تهوع، استفراغ و به ندرت خونریزی های روده و معده می باشند. ممکن است این علائم حتی در صورت مصرف مقادیر دارویی گیاه مزبور نیز بروز نمایند.
2. مصرف دراز مدت این گیاه منجر به ایجاد آسیب های کبدی و کلیوی، ریزش مو، التهاب اعصاب محیطی، میوپاتی و آسیب مغز استخوان (که با نشانه هایی مانند کاهش تعداد گلبول های سفید، کاهش پلاکت های خون، کم خونی مگالوبلاستیک و به ندرت کم خونی آپلاستیک همراه است)، می شود.
3. استفاده این گیاه در دوران بارداری ممنوع است، چرا که ممکن است سبب بروز ناهنجاری های جنینی گردد.
4. مصرف این گیاه توسط پدر و پیش از لقاح نیز احتمالا چنین اثری دارد.
5. حدود ۳ تا ۶ ساعت پس از مصرف مقادیر منجر به مسمومیت حاد با این گیاه، نشانه هایی مانند سوزش دهان، سختی بلع، تشنگی و پس از گذشت ۱۲ تا ۱۴ ساعت علائمی نظیر تهوع، دردهای شدید معدی، استفراغ، اسهال، اسپاسم های مثانه، خون شاشی، افت فشار خون، اسپاسم و متعاقبا فلج پیش رونده رخ داده، در نهایت خفگی و کولاپس عروقی موجب مرگ می شود.
6. مقدار کشنده دانه گیاه مزبور برای بزرگسالان ۵ گرم و برای کودکان ۱ تا 5/1 گرم است.
7. جهت درمان مسمومیت های ناشی از این گیاه باید پس از شستشوی معده و مصرف مسهل های نمکی (مانند سدیم سولفات)، به درمان علامتی از دیازپام برای مداوای تشنج و از آتروپین برای درمان اسپاسم های روده ای استفاده می گردد)، لوله گذاری و تنفس اکسیژن اقدام شود.

نکته مهم! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.

خرید سورنجان:

پخش نیکنامی سورنجان را به صورت کاملا تازه، درجه یک و بهداشتی خدمتتان عرضه می نماید. کیفیت این محصول تضمینی میباشد.